Bugun...
Susmak, yeri ve zamanı geldiğinde ne yapılması gerektiğini bilmektir.
Konuşmak, insanı çoğu zaman tuzağa düşürür ve esir eder.
Sessizlikte, esenlik, rahatlık vardır.
Kimi zaman gerektiği yerde susmak zarar verir, haklı olarak konuşmak ise yarar sağlar, mutlu eder, ışık olur, ders olur.
Susan kişi kendine hakim olan ve kendini denetleyen kişidir.
Düşünmeden konuşulan kelimeler, çoğu zaman zarar verir, değerimizi düşürür.
‘Susan kurtulur’ diyen Allah Resulu, sallallahu aleyhi ve sellem bize susmanın faziletini, bunun yanında da boş ve luzumsuz konuşmanın zararlarına dikkat çeker.
Dilimiz, her kapıyı açan anahtar gibidir, fakat kontrolumüz den çok çabuk kaçar gider. Yüce Rabbimiz dilimizi, bize bir imtihan aracı olarak vermiştir.
Ya hayır ve dostluk için konuşmayı, ya da susmayı, kurtuluşa giden yol olarak bize anlatır.
Dilimiz ne zaman ki boş konuşmaya yeltenirse, hata kapıları teker, teker açılmaya başlar.
Gereksiz konuşan kişilerin hatalarından biri de sır tutamamalarıdır ki; dil bunda kendini frenleyemez ve o sırrı ortaya çıkarmak için yol arar durur ve bulur.
Bununla da dostuna ihanet ederek hata kapılarından girer ve asla geri dönüşü olamaz.
Dilin musibetlerinden olan alay, kalp kırmak, ihanet, hakaret ve kavga susmanın zıddı olan kötü huylardandır.
Müstehcen ve küfür sözler de kalpteki şehvet günahının dile yansımasıdır.
Dilimiz şer kapılarını açtığı gibi, bir o kadar da hayır kapılarını açan nimettir
Dil ile yapılan afetlerden gıybet, söz taşıma insanın dünyasını da ahiretini de mahveder.
Dilin önünde tuzaklar çoktur.
Fakat akıllı kişi bu tuzakların şiddetini, kendine yapacağı hasarı, zararları bilir ve korunma yollarına bakar, kendini düzeltir.
Dilimizi kontrol etmeyi ve her şeyden çok da susmayı öğrenmeliyiz.
Unutmamak gerekir ki, susmak bir erdemdir.
‘Yerinde konuşmayı ve susmayı bilmek, salim insanların yapacağı iştir’.
Dilimizi korumak her zaman ve her yerde en mühim meselelerimiz dendir.
Çünkü dilimiz, kalbimiz de bulunanların tercümanıdır.
Bu yüzden dilin hatalardan arındırılması, ancak kalbe bağlı kalmasıyla (susmasıyla ), mümkün olabilir.
Düşündüklerimizi dile getirmeden evvel, o sözler bizim hakimiyetimiz de iken, ağzımızdan çıktıktan sonra, biz o sözlerin esaretine gireriz.
Muhakkak her birimiz, hayatımızın bir anında mutlaka dilimizden dolayı zor durumda kalmışızdır!
Sözlerimizi düşünerek konuşmadığımızda geri dönüşü olmayan bir ok misali, ağzımızdan çıktığında geri gelmez ve muhatabına da derin yaralar açar.
Müslüman elinden ve dilinden kimsenin zarar görmediği emin kişidir.
Dinine bağlı samimi bir Müslümanın, dilini her türlü lüzumsuz söz ve konuşmalardan arındırması gerekir.
Çok konuşan kişinin çoğu zaman dili sürçer, hata eder ve bu hataları ile kalbi kararır. Kalbi kararan kişi de hata üstüne hata yapar.
Diline sahib olmak en önemli ahlaktandır.
Sahabe-i kiram efendilerimiz hep hayrı konuştukları halde, yanlış konuşmamak için değil de, belki boş bir söz söyleriz de sorumlu oluruz diye, susmayı tercih etmişlerdir. Hazreti Ebu Bekir radıyallahu anh , ağzına taş koyar, (başa gelen bütün felaketler bundan gelir) diyerek dilini gösterirdi.
Ağızdan çıkan her söz, insanın terazisidir.
Konuşulan sözlerin fazlası ziyan, azı kendini ifade edememektir.
Unutmayalım ki ! diline sahip olmayanı şeytan her sahada oynatır.
Büyük bir uçurumun kenarına getirip, yuvarlar, felakete sürükler.
Dile, ahlak dizgini vurulursa, dünya ve ahiret saadetine kavuşulur.
O, başıboş bırakılırsa, zarardan zarara girer.
Lüzumsuz sözlerle meşgul olursak, kıymetli zamanlarımızı öldürmüş de oluruz. Halbuki Allahü teâlânın azametini, yarattığı canlı, cansız şeyleri tefekkür etmekle, büyük sevap kazanırız.
Yahut övülen ve tavsiye edilen zikirleri söylesek hakkımızda daha hayırlı olur.
Bunları söylemekle Cennette kıymetli hazinelere kavuşmak mümkün iken, dilimizi faydasız şeylerle meşgul ederek, bu nimetlerden mahrum kalmak akıllıca değil, bir kayıptır.
Dilimizi hayırlı işlerde kullanmak dileğiyle kalın sağlıcakla .
